In Nederland is er een ontwaken van het herontdekken van de Joodse/bijbelse wortels van ons “christelijk”geloof. Overal om je heen hoor je gelovigen in Jezus zeggen dat we terug moeten naar onze wortels. Daarentegen zet een andere groep gelovigen hun hakken in het geestelijke zand en proberen, door zich in allerlei theologische bochten te wringen, de ander te overtuigen van hun gelijk. Volgens hen is dit alles voorbij en is Israël niet langer Gods oogappel. De kerk zou de plaats van Israël hebben gekregen. Als we een studie van de Romeinenbrief zouden maken, leren we van de apostel Paulus hoe Gods eeuwige plan met Israël en de gelovigen (uit de heidenen) in elkaar steekt. Een derde groep haalt hun schouders ervoor op. Meestal omdat men niet een echte mening heeft en men niet weet welke wortels men bedoelt.
Dit doet mij terugdenken aan een aantal jaar geleden dat ik samen met nog een andere Messiaanse voorganger uit Israël kwam en besloot een grap uit te halen met een bevriende Pinkstervoorganger. Deze voorganger was overigens zelf van Joodse afkomst. De eerste de beste zondag vertrokken we richting zijn gemeente, met een zak heerlijke oranje wortels uit Israël in ons bezit. Toen we in de dienst de ruimte kregen om wat te vertellen over de afgelopen reis, boden wij hem de zak met wortels uit Israël aan met de opdracht om terug naar zijn wortels te gaan. Er werd hartelijk om gelachen. Maar nu een paar jaar later viert deze gemeente ook de sabbat en heeft zijn blik op Israël gericht.
Paulus zegt in Romeinen 11 dat de roeping van de heidenen is om Israël tot jalouzie te wekken. 2000 jaar kerkgeschiedenis heeft bewezen dat we daarin nog bepaald niet geslaagd zijn. De kerk heeft zelfs geprobeerd de plek van Israël in te nemen. Men deed dit op een geraffineerde wijze. Zo werd al snel de sabbat (wat overigens de 4e van de tien leefregels van Mozes is) ingeruild voor de zondag en ook werden de bijbelse feesten (Zie Leviticus 23 – waar heel duidelijk staat dat deze feesten altijd gevierd zullen worden en dat het niet de feesten van Israël maar van de Heer zijn) ingeruild voor “christelijke”feesten. Deze “christelijke” feesten hadden veelal een occulte en wereldse achtergrond en in deze feesten werd het christendom vermengd met gewoonten en gebruiken van de heidense Godsdiensten.. Zo werd het geboortefeest van Jezus ingesteld op 25 december. Dit was de datum van de geboorte van de Zonnegod. Vandaag de dag kunnen we met zekerheid zeggen dat Jezus onmogelijk op 25 december geboren kan zijn. Zijn “verjaardag”zal zo rond eind september, begin oktober vallen. De kerstboom werd gekoppeld aan dit feest, terwijl de profeet Jeremia spreekt over deze boom. Hij roept ons op hier niet aan mee te doen. Om niet gelijkvorming aan de wereld te zijn. In de boom hangen we onze kerstballen, wat de tekenen zijn van de god van vruchtbaarheid. Wist u overigens dat het hindoe feest voor de God Diwali met haast dezelfde symbolen gevierd wordt als ons kerstfeest? Alle huizen in India zijn in deze periode versierd met gekleurde lampjes en ook de “kerstster’ siert menig raam.
Maar hier stopte het helaas niet mee. Zo werd de bijbelse weektelling (lees hiervoor Genesis 1 tot 2 vers 4) 1e dag , 2e dag, 3e dag, 4e dag, 5edag, 6e dag, sabbat vervangen voor namen van de Germaanse goden. Maandag naar de maangod, dinsdag naar Dinar, woensdag naar Wodan, donderdag naar Donar, en ga zo maar door. De sabbat die God aan zijn volk had gegeven als een teken van zijn verbond. Het was als het ware de huwelijksring. Het teken voor deze wereld dat Israël en de God van Israël bij elkaar horen. (Ex 31:16 De Israelieten zullen de sabbat onderhouden, door de sabbat te vieren, zij en hun nageslacht, als een altoosdurend verbond.) Deze trouwring werd door de kerk van Christus zomaar afgedaan. Deze beschermmuur voor Israël en alleen die zich bij hen aansloten (of zoals Paulus zegt in hen geënt zijn) werd door de christenen in elkaar gehakt. Dit terwijl Jezus nergens in zijn leven de sabbat, feesten en Israël terzijde heeft gezet. Ook zijn discipelen leerde dit niet en de eerste gemeente was een sabbat/feestvierende gemeente. Paulus brak zijn reizen af om op tijd voor de optrekfeesten in Jeruzalem te zijn. Nu zo’n 2000 jaar later lijkt het wel of er een massaal ontwaken aan het plaats vinden is. Binnen allerlei kerken en kringen wordt er nagedacht over de bijbelse wortels van het “christelijke” geloof. Over de wereldbol worden individuen en groepen zich bewust van hun bijbelse wortels. Alsof er een onzichtbare haan aan het kraaien is gegaan en men ineens wakker schrikt vol schuldbesef. Dit is de tijd van Nehemia, de muren van het geestelijke Jeruzalem worden herbouwd.
Toen het bericht Nehemia bereikte dat de muren van Jeruzalem in puin lagen werd hij zeer bewogen. Hij huilde bad en vastte voor het probleem en de Eeuwige liet zich verbidden en gebruikte deze schenker als een hersteller en herbouwer voor zijn volk. Net als in Nehemia’s tijd gaat t bouwen niet altijd zonder strijd. Vandaag de dag staan de moderne Sanballats en Tobiassen klaar om het werk te dwarsbomen en bouwers te ontmoedigen. Nehemia antwoordde hen de volgende woorden; “De God des hemels, Hij zal t doen gelukken, en wij, zijn knechten, zullen ons gereedmaken en bouwen!”
Satan is er opuit om het Joodse volk te vernietigen. Door zijn aanval op Gods oogappel te richten weet hij God zelf te treffen. Het ergste van dit feit is dat het juist de christenen zijn die zich hier voor lenen. Door ons te verzetten tegen de oogappel van God en te doen dat deze dingen niet meer voorons gelden, trekken we het karretje van de boze voort, zonder dat we het vaak zelf weten en willen. Ik gebruik graag t voorbeeld als God als Vader. Jezus zelf leert ons dat we zo mogen kijken naar God. Als Hij zijn discipelen leert bidden, begint het gebed met onze Vader die in de hemelen woont. Nu is het een feit dat Israel Gods volk, zijn kinderen zijn. Wij de gelovigen uit de heidenen zijn Zijn aangenomen kinderen (stiefkinderen) Bedenk u zich dan eens wat het een verdriet de Vader zal doen als de aangenomen kinderen Zijn eigen kinderen bestrijden. Ik geloof dat God hier over huilt.
Op de zondagsschool hebben we al geleerd dat Nehemia de muren van Jeruzalem herbouwd heeft. Maar vaak weten we niet meer dan dat. Maar het verhaal gaat verder. In Nehemia 8 lezen over het herstel van de wet. Al is het woordje wet eigenlijk een foute vertaling van het woord thora. (De 5 boeken van Mozes) Want thora betekent niet wet maar instructies/onderwijzing. Toen Ezra de schriftgeleerde de onderwijzing voorlas was het gevolg dat Israël meteen het bijbelse feest, Loofhuttenfeest ging vieren. Als we wat dieper in de geschiedenis van Israël duiken is het interessant om te zien dat daar waar God Israël herstelt het Loofhuttenfeest word gevierd (zo ook in het nog komende duizendjarige vrederijk) Nehemia herstelde dus niet alleen de muren maar ook de instructies (thora) van God. Zo herstelde hij de tienden voor het huis Gods en de bijbelse feesten. Vandaar dat ik geloof dat we in het geestelijke tijdperk van Nehemia leven. Vandaag de dag worden velen zich bewust van hun Joodse/bijbelse wortels en omarmen Israël en willen die beschuttende muur voor hen zijn. Maar er is meer dan dat. Er zijn namelijk 2 belangrijke redenen die Joden weerhouden te geloven dat Jezus de Messias is. Punt 1 is dat de kerkgeschiedenis. Dit is enkel te genezen als wij Israël onvoorwaardelijk lief gaan hebben. Hun gaan steunen en voor hen bidden. Liefde door God aan ons gegeven voor zijn volk kan dat bewerken. Dit doet mij denken aan een voorval een aantal jaar geleden. Ikzelf ben opgegroeid in de vervangingstheologie. Als ik aan het Joodse volk dacht was dat met gevoelens van haat. Zij hadden in mijn ogen (dat was mij ingeprent) mijn Jezus gekruisigd. Als ik dacht aan de orthodoxe Joden, dan zag ik Jezus al staan bulderen met woorden als addergebroed, gij wit gepleisterde graven. In 2001 werd ik meegenomen naar Israël. Ik ging niet echt vrijwillig, maar God had er voor gezorgd dat mijn tickets waren betaald en ik moest wel mee. Ik weet nog als de dag van gisteren dat ik in Teberias liep en op een plein zag ik een orthodoxe Jood lopen. U weet wel, zo iemand in het zwart gekleed met pijpenkrullen, baard en een hoed op. Achter hem liepen zijn vrouw en een reeks kleine kinderen. Het gebod “gaat heen en vermenigvuldig u” had hij grondig uitgevoerd. In mijn gedachten zag ik de familie Gans voorbij komen. Ik voelde duidelijke afkeer tegen hen in mijn ziel, en in een vorm van verbolgenheid zei ik tegen God: Wat vindt U hier nu van? Ik verwachtte dat de Heilige Geest teksten in stijl van “Adderengebroed” en “Witgepleisterde graven” zou gaan citeren uit de bijbel, maar dit gebeurde niet. In plaats daarvan stroomde een enorme liefde door mijn lichaam, zoveel dat ik even dacht dat, als ik het niet zou uitdelen, ik uit elkaar zou barsten. Ik maakte mij los uit de groep en rende zo hard mijn benen mij dragen konden het plein over. Ik pakte deze Joodse man vast aan beide armen, en zei in gebroken engels en met een stem vol emotie. “Sir, I want to tell you that the God of Israel really loves you and so do I!” Hij keek mij diep in mijn ogen en ik voelde twee sterke handen die mij bij de schouders pakten en terwijl de tranen over zijn lange baard rolden zei hij: “Weet je wel dat wat hier gebeurt door de profeten voorzegd is? Ik weet dat de God van Israël je hiervoor zal zegenen.”
Ik besefte toen niet dat God mijn hart opnieuw veranderd had. Hij had een zaad van liefde voor zijn volk in mijn hart geplant. Het is deze liefde die de wonden van afwijzing kan genezen. Goddelijke liefde! Punt 2 is God in de ogen van de Joden (en ook van mij) een heilig en onveranderlijke God. Hoe kan het dan dat Jezus zijn volgelingen heeft geleerd dat de thora voorbij is? Dit tweede punt is een dwaling die de kerk is binnen gekomen. Men heeft wet en genade tegenover elkaar gezet en dat is op zich wel waar want door de wet zou je je behoud moeten verdienen. Niemand kan het verdienen en is afhankelijk van het verzoenende en reinigende bloed van Jezus. De wet en de genade zijn in die zin elkanders vijanden Maar het is niet dat Jezus de genade en thora heeft tegenover elkaar gezet heeft. In Mattheus 5 waarschuwt hij ons ervoor om dit vooral niet te doen. Hij zelf zegt dat er geen leesteken aan de thora veranderd mag worden voordat de hemel en aarde vergaan zijn.
Eens tijdens een prediking gebruikte ik het voorbeeld van de wet van zwaartekracht. Deze natuurwet heeft God vastgesteld. Ter illustratie liet ik mijn bijbel uit mijn handen vallen. Het maakt niet uit of ik nu wel of geen christen ben, die wet blijft t zelfde. Totdat Jezus terug komt, want dan treedt deze wet buitenwerking en zal ik Hem tegemoet gaan in de lucht. Geen enkel gebod heeft Jezus buitenwerking gesteld dan enkel het oordeel. Nog steeds is het zo dat de thora Gods instellingen zijn van hoe wij zouden moeten leven. Gods onderwijst ons door de thora. Hij roept ons op om dit door te geven aan anderen. In Mattheus 5 zegt Hij dat we groot zullen zijn in de hemelen als we het onderwijzen en doen. Hij begint zijn betoog met Voorwaar! Als er ergens voorwaar staat is het als het ware alsof Hij een uitroepteken aan het begin van een zin plaatst om zo onze aandacht te trekken! Mattheus 5:18-20 Want voorwaar, Ik zeg u: Eer de hemel en de aarde vergaat, zal er niet een jota of een tittel vergaan van de wet, eer alles zal zijn geschied. Wie dan een van de kleinste dezer geboden ontbindt en de mensen zo leert, zal zeer klein heten in het Koninkrijk der hemelen; doch wie ze doet en leert, die zal groot heten in het Koninkrijk der hemelen. Want Ik zeg u: Indien uw gerechtigheid niet overvloedig is, meer dan die der schriftgeleerden en Farizeeen, zult gij het Koninkrijk der hemelen voorzeker niet binnengaan. Als christenen terug keren naar Gods inzettingen en de sabbat en feesten e.d weer gaan vieren zal Israël op gaan kijken en ik ben er van overtuigd dat dit de weg is die Paulus bedoelde dat we hen tot jaloezie zouden wekken. Dit maakt mij opgewonden. Want overal om mij heen zie ik het gebeuren. Niet alleen in Israël wordt er Loofhuttenfeest gevierd, maar dit jaar ook in Nederland (zie www.modiem.nl) en in vele andere landen om ons heen. Het is bijzonder te zien dat overal opnieuw het Loofhuttenfeest gevierd gaat worden. Het feest van het herstel van Gods thora! Jezus is het vleesgeworden Woord. Het was tijdens het Loofhuttenfeest dat Hij ons leerde dat Hij het levende water is. Johannes 7:37-39 En op de laatste, de grote dag van het feest, stond Jezus en riep, zeggende: Indien iemand dorst heeft, hij kome tot Mij en drinke! Wie in Mij gelooft, gelijk de Schrift zegt, stromen van levend water zullen uit zijn binnenste vloeien. Dit zeide Hij van de Geest, welke zij, die tot geloof in Hem kwamen, ontvangen zouden; want de Geest was er nog niet, omdat Jezus nog niet verheerlijkt was. Tijdens het feest was er een water ceremonie op het tempelplein. Dan werd er water uitgegooid op het tempel plein. Jezus is getuige tijdens dit feest als dit gebeurt en grijpt de gelegenheid aan om ons een belangrijker les te leren. Hij zegt dan, dat water ben Ik. Als iemand van Mij drinkt zal Hij nooit meer dorst hebben en stromen van levend water zullen uit zijn binnenste vloeien. Als het ware zegt Hij, begrijpen jullie het dan niet. Dit feest gaat om Mij. Overigens is het meest voor de handliggende dat dit feest en niet het kerstfeest het ware geboortefeest van onze Messias is. Jezus is namelijk eind september, begin oktober geboren en niet in december. Ten eerste zijn er ook in Israël rond die tijd geen herders in het veld te vinden. Ten tweede was het zeer voor de hand liggend om een volkstelling te houden tijdens een van de feesten. Men trok dan toch al naar de steden. En ten derde en meest overtuigende lezen we in Lucas 1:36-39 lezen we dat Elisabeth al 6 maanden zwanger is als Maria hoort dat ze zwanger is van de engel Gabriel. We kunnen vanuit Lucas 1 ook halen dat Elisabeth zwanger werd kort nadat Zacharias als priester dienst had gedaan in de tempel. Het enige dat dan nog ontbreekt is de datum dat Zacharias dienst deed. Wat bijzonder is dat de dienstdoende roosters der priesters vandaag de dag nog steeds bekend zijn en zo weten we ook nu nog wanneer Zacharias dienst deed en met een simpel sommetje komen we dan uit in de periode van Loofhuttenfeest. Een feest van zeven dagen met op de achtste dag het slot feest – wijzende op het eeuwige, op Jezus. Overigens worden alle Joodse jongentjes op de achtste dag besneden en wordt dit ook wel de naamdag genoemd. Het is bijzonder te zien dat elk feest een schaduw is van Jezus. Tijdens Pesach zien we het offerlam voor ons geslacht. Tijdens Sjawoet (pinksteren) zien we Hem als het levende Woord en de Heilige Geest. Beide gegeven door de Vader. Tijdens de dag der bazuinen blikken we vooruit en verwachten Zijn terug komst. Op de grote verzoendag staan we voor het kruis op Golgotha en ontvangen vergeving van onze zonden. En tijdens Loofhuttenfeest worden we er weer van bewust we dat we hier op aarde slechts voorbijgangers zijn, op weg naar de eeuwigheid. Er zitten nog zoveel schatten verborgen in de feesten des Heeren. Puur goud dat uw geloofsleven kan verdiepen en u geestelijk rijker maken. Tot 7 maal toe roept de Eeuwige ons op om feest te vieren. Om gezamenlijk Hem te loven en te prijzen. Een sleutel naar eenheid, weggegooid zo’n twee eeuwen geleden door de kerk, maar vandaag de dag teruggevonden door duizenden en tienduizenden over de gehele wereld. Ja dit is de tijd van Nehemia. De tijd van herstel. Eenheid! Niet alleen tussen gelovigen uit de heidenen maar ook tussen Jood en niet Jood. De scheidingsmuur die de kerk heeft op getrokken zal geslecht moeten worden om onze Joodse broeders en zusters te bereiken en het geestelijke Jeruzalem te herbouwen. Terug naar onze wortels. Jezus was en is een Jood. Zijn naam is Yeshua. De gezalfde. De koning der koningen. De koning der Joden. De Heer/koning van de sabbat!
Als ik vandaag de dag naar Israël kijk zie ik donkere onweerswolken zich boven Gods beloofde land samen pakken. Vele landen keren Israël de rug toe. Zelf Amerika de eeuwenlange bondgenoot heult met de vijand. De Gazastrook komt terug in de handen van de Arabieren. Gelovigen uit de heidenen en Joden begrijpen niet waarom dit allemaal moet gebeuren. Maar dan zie ik ook de zon doorkomen en gelovigen in Jezus van allerlei achtergronden nu terug gaan naar hun bijbelse/Joodse wortels. Dan gebeurt er iets moois. Weet je wat je dan krijgt… Regen en zonneschijn tekent een regenboog aan de hemel. Ja er is hoop, want God is een God van belofte en zijn plannen falen niet. Shalom!
Immanuel Livestro.
Christelijk auteur & pastor. Van zijn hand verscheen ook het boekje: “He Christen, je wortels zijn Joods!”
