Numeri 15:37 De Here nu zeide tot Mozes:Spreek tot de Israëlieten en zeg tot hen, dat zij zich gedenkkwasten maken aan de hoeken van hun klederen, van geslacht tot geslacht, en dat zij in de gedenkkwasten aan de hoeken een blauwpurperen draad verwerken.Dat zal u dan tot een gedenkkwast zijn; als gij daarnaar ziet, dan zult gij al de geboden des Heren gedenken en die volbrengen zonder uw hart of uw ogen te volgen, dat gij u daardoor tot overspel zoudt laten verleiden,opdat gij gedenkt en volbrengt al mijn geboden en heilig zijt voor uw God.Ik ben de Here, uw God, die u uit het land Egypte heb uitgeleid om u tot een God te zijn; Ik ben de Here, uw God.
In Mattheus 9:20 lezen we over de bloedvloeiende vrouw die Jezus greep aan de kwast van zijn kleed. Meestal horen wij dat deze vrouw Jezus greep aan de zoom van zijn kleed, maar er staat duidelijk in de grondtekst dat zij hem greep aan de kwast. We weten van Jezus dat hij een Jood van geboorte was en trouw was aan zijn geloof. Zo bezocht hij op de Sabbat de synagoge en was tijdens de feesten in Jeruzalem te vinden. Hield Pesach, Chanoeka, loofhuttenfeest etc. Net als elke gelovige Jood droeg hij een gebedskleed met de kwasten daaraan zoals de Eeuwige aan Mozes geboden had in Numeri 15. Deze kwasten waren herinneringskwasten. Ze moesten de Israëlieten aan Gods geboden herinneren. Daarom droeg men ze bij zich.
Maar wat is nu het bijzondere aan dit verhaal – waarom grijpt zij hem bij de kwast van zijn kleed en niet aan zijn been of gewoon een ander gedeelte, vanwaar word dit detail genoemd in het woord. Hiervoor moeten we eerst begrijpen hoe een jood kijkt naar Gods geboden. In onze maatschappij krijgen wij bij geboden een naar gevoel. Wij zien het meer als plaagregeltjes. Zoals een bekeuring krijgen bij het rijden door een roodverkeerslicht. Zoals Paulus reeds bemerkte hebben wij in Europa last van een Grieks denken. Een Jood daarin tegen ziet de wet als genezing en leven. Een wijs rabbijn zei eens; de wet is als de spoorrails van mijn levenstrein, wijk ik daarvan af dan ontspoort mijn trein. Dit is een grote waarheid. De Eeuwige gaf ons niet te wet om ons te plagen, maar ook niet om de hemel binnen te komen. We weten uit de woorden van de apostel Paulus dat niemand de wet voor 100 % kan houden en dit zou dan betekenen dat er niemand behouden zou worden. Gelukkig ligt het niet zo. We worden behouden door genade en geloof in de Yeshua.
Wat heeft de wet dan van nut. De wet is daar om ons een zo goed mogelijk leven op aarde te geven in relatie met God en de ander.
Iedere wet belooft een zegen bij het vervullen en een vloek bij het verbreken. Het kosjer leven betekent gezondheid er vanaf wijken betekent ziekte. Denk daarbij aan varkensvlees – is kankerverwekend. Schaaldieren – virusoverdragend – melk bij vlees geeft problemen bij de spijsvertering en vet ophoping en ga zo maar door. De Schepper weet wat goed is voor zijn schepselen en heeft daarom als het ware de gebruiksaanwijzing meegeleverd. De Jood beseft dit en kan zich daarom verheugen om de wet. De wet zijn als ware Gods liefdes regels voor de mens. Dit verschil van denken vinden we terug in onze hedendaagse kerkgeschiedenis. In ons land gaan veel mensen in het zwart gekleed naar de dienst en zodra de wet (10 geboden) worden voorgelezen van de kansel zakt menigeen de moed in de schoenen en men komt vaak nog droeviger de kerk uit dan dat men erin ging. Vreemd is het dan te bemerken dat als die zelfde wet word voorgelezen in de synagoge men daar witte klederen aantrekt en al dansend van vreugde de wet binnen brengt. Wat een contrast. Het kan haast niet anders of een van de twee heeft het verkeerd begrepen…
Nu even terug naar het verhaal van die bloedvloeiende vrouw. Zij greep Jezus bij de kwast van zijn kleed en werd genezen.
Jezus droeg dus een taliet – maar wat is zo’n taliet? Een taliet is een gebedskleed met daaraan op de 4 hoeken (overal dus) een gedenkkwast (Num 15:37-41) Zo’n kwast bestaat uit 8 draden en word 5 maal geknoopt dit zijn dus 13 eenheden. De hoek van de taliet heet thietsiet wat staat voor het woord vleugel. Ieder woord in het Hebreeuws heeft een getalwaarde zo is het getalwaarde van dit woord is 600. 600 + 13 = 613. 613 zijn het aantal geboden dat God gegeven had aan de Israëlieten. Zij greep Yeshua bij de gedenkkwast. De gedenkkwast staat dus voor de wet. In Maleachi 4:2 lezen we:
In dat zelfde stuk lezen we over Elia die zal komen – Dit wijst op de Messias (Yeshua) en tevens vinden we weer terug het gedenken van de wet. Maar waar is genezing? Onder de vleugels van Yeshua.
Een ander mooi detail is dat er een blauwe draad door de kwast geknoopt - als het ware omwikkeld deze de andere draden. De blauwe kleur werd gewonnen door duizenden purperslakjes te fijn malen. Er was dus een offer voor nodig. Yeshua is het perfecte Offerlam en Hij heeft de wet vervuld.
Jezus heeft de wet vervuld! Hij is het levende Woord! In Hem is genezing. Vanuit dit perspectief krijgen we totaal ander en nieuw zicht op de wet. De wet is daar om ons ter genezing te zijn.
Shalom
Pastor Immanuel Livestro.
